Karada daha sık rastlanan bir nesne, deniz yüzeyinin altında filtrelenen ve yayılan ışıkla yeniden tanımlanan, su altında güzel bir şeye dönüşür. Şili ve İtalya arasında ilerleyen bir çağdaş sanat girişimi olan Proyecto Empegno bünyesinde Christian Castro'nun ev sahipliği yaptığı “Bulgular” sergisinde Steven Meek'in çalışmalarının ardındaki fikir ve deneyim budur.
Yıllarca İtalya'da yaşayan, çalışan ve öğretmenlik yapan Amerikalı sanatçının sergisinin küratörü Milos Zahradka Maiorana, “Deniz objesinin güzelliği, aşk hayatı, sürekli işçiliği, deniz tarafından sürekli arzu edilen ve yumuşatılmasıyla verilmektedir” diye yazıyor – Bu bağlamda sanatçının denizden çıkardığı, başta plastik ve metaller olmak üzere, tüketim kültürünün ve israf kültürünün tanığı olan nesneler, atıklardan mercanlara veya incilere dönüşüyor.
“Yumuşak tarafına rağmen, Meek'in yarattığı nesneler hiçbir zaman duygusal bir tatil sonrası yaptaklığa yol açmıyor; Donald Judd'un geometrilerini ve John Chamberlain'in anıtsal enkazını kurtararak Amerikan minimalizmine bağlı bir ağırbaşlılığı sürdürüyor – diye devam ediyor küratör – Heykellerde gerçekçilik, kullanılan malzemelerin dolaysız mevcudiyetinde kendini gösteriyor. Bunlar, tam bir asimilasyona direnen sindirilemez nesnelerdir ve belirli bir şiddet aurasının varlığını sürdürdüğü sonucuna varır, böylece farklı ışık bantlarının iç içe geçtiği, her bir parçanın bir nokta görevi gördüğü düğümler haline gelir. kayıp ile arzu arasındaki, nesnelere duyulan ilgi ile onların gerçek yetersizliği arasındaki gerilimlerin yakınsaması.”
Steven Meek'in sergisi 10 Mayıs'a kadar Bracciano'daki Via Agostino Fausti 37 adresindeki Interno 11A galerisinde açık kalacak.
Yıllarca İtalya'da yaşayan, çalışan ve öğretmenlik yapan Amerikalı sanatçının sergisinin küratörü Milos Zahradka Maiorana, “Deniz objesinin güzelliği, aşk hayatı, sürekli işçiliği, deniz tarafından sürekli arzu edilen ve yumuşatılmasıyla verilmektedir” diye yazıyor – Bu bağlamda sanatçının denizden çıkardığı, başta plastik ve metaller olmak üzere, tüketim kültürünün ve israf kültürünün tanığı olan nesneler, atıklardan mercanlara veya incilere dönüşüyor.
“Yumuşak tarafına rağmen, Meek'in yarattığı nesneler hiçbir zaman duygusal bir tatil sonrası yaptaklığa yol açmıyor; Donald Judd'un geometrilerini ve John Chamberlain'in anıtsal enkazını kurtararak Amerikan minimalizmine bağlı bir ağırbaşlılığı sürdürüyor – diye devam ediyor küratör – Heykellerde gerçekçilik, kullanılan malzemelerin dolaysız mevcudiyetinde kendini gösteriyor. Bunlar, tam bir asimilasyona direnen sindirilemez nesnelerdir ve belirli bir şiddet aurasının varlığını sürdürdüğü sonucuna varır, böylece farklı ışık bantlarının iç içe geçtiği, her bir parçanın bir nokta görevi gördüğü düğümler haline gelir. kayıp ile arzu arasındaki, nesnelere duyulan ilgi ile onların gerçek yetersizliği arasındaki gerilimlerin yakınsaması.”
Steven Meek'in sergisi 10 Mayıs'a kadar Bracciano'daki Via Agostino Fausti 37 adresindeki Interno 11A galerisinde açık kalacak.